Geriatrie fan Danielle van de Haterd
Als fysiotherapeut heeft ze haar hart verpand aan de geriatrie, daarnaast is ze tekstschrijver. Veelzijdig kan je Daniëlle van de Haterd dus wel met recht noemen. Lang stilzitten is niet aan haar besteed, liever gaat ze voor afwisseling. Voor klus- en sjouwwerk draait ze haar hand niet om, maar tegelijkertijd wordt ze erg blij van stilte en natuur. Uiteenlopende interesses dus, van vele markten thuis.
In haar studietijd merkte Daniëlle dat niemand heel erg stond te springen om een stageplaats bij een verzorgings- of verpleeghuis. “Dat gold ook voor mij. Ik had het ‘geluk’ om voor andere stages te kunnen kiezen. Achteraf zie ik dat toch een beetje als gemiste kans. Het prachtige werk dat schuilgaat achter het stoffige imago dat geriatrie destijds had en soms nog heeft, blijft op die manier verborgen voor de behandelaren van de toekomst. Je kunt alleen ervaren hoe het is om te werken met ouderen door het te doen.”
Dat je vooraf niet kunt bedenken hoe de toekomst loopt blijkt wel uit Daniëlle’s carrière. Toen ze als fysiotherapeut begon, dacht ze eraan om zich te gaan richten op kinderfysiotherapie. Dat dit anders liep is zacht uitgedrukt, de doelgroep waar ze zich nu overwegend mee bezig houdt staat namelijk helemaal aan de andere kant van het levenspad.
“Ik ben eigenlijk heel toevallig in de geriatrie gerold. Na drie jaar in een algemene praktijk gewerkt te hebben wilde ik wat anders. Om me te oriënteren nam ik een baan aan waar ik dacht kort te blijven, tot ik iets ‘beters’ had gevonden. Tot mijn verrassing bleek die baan een perfect passende jas, dus ik bleef. De organisatie waar ik voor werkte was gericht op oudere mensen en al heel snel heb ik toen mijn hart verpand aan die doelgroep, die liefde is nooit meer weg gegaan en zit diep.”
Fysiotherapeut worden
Dat ze fysiotherapeut wilde worden zei Daniëlle als kind al. “Dit is zelfs opgenomen op een cassettebandje, ik was als ik het goed heb een jaar of vier toen die geluidsopname gemaakt is.”
Basisschool – HAVO – Opleiding tot fysiotherapeut, zou je denken. Maar in zo’n rechte lijn verliep die route niet. Daniëlle startte op het Grafisch Lyceum, daarna volgde een uitstapje naar de PABO, om uiteindelijk toch uit te komen bij het eerste plan; de opleiding tot fysiotherapeut.
Geriatrie is prachtig
In haar studietijd merkte Daniëlle dat niemand heel erg stond te springen om een stageplaats bij een verzorgings- of verpleeghuis. “Dat gold ook voor mij. Ik had het ‘geluk’ om voor andere stages te kunnen kiezen. Achteraf zie ik dat toch een beetje als gemiste kans. Het prachtige werk dat schuilgaat achter het stoffige imago dat geriatrie destijds had en soms nog heeft, blijft op die manier verborgen voor de behandelaren van de toekomst. Je kunt alleen ervaren hoe het is om te werken met ouderen door het te doen.”
Ouderen hebben de toekomst
“Mensen worden steeds ouder, ouderen hebben dus de toekomst. Wat een geluk dat juist dít de doelgroep is waar ik blij van word! Door buitenstaanders wordt het fysiotherapeutisch behandelen van oudere mensen al snel gezien als een rondje lopen over de galerij, maar het is zó veel meer dan dat. Je kunt zo’n enorm verschil maken in kwaliteit van leven, het is elke keer weer de uitdaging om een weg te vinden in de complexiteit die samenhangt met een combinatie van ziektebeelden of medicatie.”
Carrière
Meer dan tien jaar werkte Daniëlle als fysiotherapeut in een praktijk die gevestigd is in een verpleeg- verzorgingshuis, ze behandelde hier -net als nu- eerstelijnscliënten. “Ik heb daar altijd met heel veel plezier gewerkt, maar door een speling van het lot was het nodig om verder te gaan. Ik gaf mijn carrière een nieuwe wending en werd tekstschrijver, daarmee maakte ik van mijn hobby m’n beroep.”
Fysiotherapie bleef kriebelen
In het begin schreef Daniëlle alleen voor David, haar ervaring als fysiotherapeut en talent voor het op papier zetten van woorden kwamen mooi samen in de teksten voor zijn praktijken. Op zoek naar diversiteit kwamen hier later ook klussen voor externe partijen bij, maar toch….was de liefde voor fysiotherapie nog niet over.
Liefde voor het vak
“Het schrijven is iets waarin ik mezelf gevonden heb, ik vind het fijn en zingevend om te doen maar ik mis wel iets: écht contact. Natuurlijk zijn er ovelegmomenten met opdrachtgevers, maar dat is toch echt wezenlijk anders dan de omgang met cliënten. In een gesprek hierover met David werd mijn droombaan geboren. Schrijven én fysiotherapie, het beste van twee werelden als je het mij vraagt. Ik word er blij van om mijn liefde voor het vak van fysiotherapeut weer te kunnen voelen en in de praktijk brengen.”
Je kunt meer dan je denkt
Als je met Daniëlle te maken krijgt zal een open houding ervaren en een directe manier van communiceren. Ze heeft oprechte interesse in het verhaal achter de klacht en benoemt wat ze ziet. Verder is Daniëlle altijd in voor een kletspraatje of goed gesprek, is ze bedreven in ‘lezen tussen de regels’ en weet ze hoe belangrijk kleine stapjes kunnen zijn.
Bij Fysiotherapie Wieenhof houdt ze zich vooral bezig met de oudere doelgroep en mensen met NAH, je vindt Daniëlle vooral in de oefenzaal want de actieve aanpak is haar troef. “Herstel zit niet in je behandelaar, maar in jezelf. Mijn benadering is laagdrempelig en een goede sfeer vind ik super belangrijk tijdens een behandeling, maar op z’n tijd kan ik wel streng zijn hoor. Je kunt meer dan je denkt, ongeacht je leeftijd.”